کشف رمز و راز صداهایی که دنیای دایناسورها را تسخیر کرده بود!

امیرحسین فوقانی_ همه تی رکس‌ها را از فیلم‌ها می‌شناسند؛ فرهنگ پاپ مدت‌هاست که تصور می‌کند دنیای دایناسورها میلیون‌ها سال پیش چگونه بوده است. اما صدای دایناسورها از فیلم های پارک ژوراسیک چقدر به واقعیت نزدیک است؟ و در آن زمان دنیا چه صدای دیگری داشت؟

محققان سال هاست که با این راز دست و پنجه نرم می کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

فیلیپ سنتر، دانشمند پزشکی قانونی از دانشگاه ایالتی فایتویل در ایالات متحده، می گوید: اگر می خواهیم به یکی از اهداف اصلی دیرینه شناسی دست یابیم: بازسازی دقیق دنیای باستان، باید جزئیات صوتی گنجانده شود. بقایای فسیلی که در دهه‌های اخیر و صدها نفر در مورد غول‌های ماقبل تاریخ فاش کرده‌اند: اندازه، زیست‌شناسی و زمان زندگی آنها، باید کمک کند.

کشف رمز و راز صداهایی که دنیای دایناسورها را پر کرده است دشوارتر است - اما غیرممکن نیست.

برقراری ارتباط دایناسورها

دایناسورها در بیشتر دوره مزوزوئیک بر زمین تسلط داشتند. آنها از حدود ۲۴۰ میلیون سال پیش تا زمان انقراض بزرگ خود در ۶۶ میلیون سال پیش زندگی می کردند. هیچ ماده آلی حفظ شده ای از اندام های صوتی آنها وجود ندارد، اما سایر بقایای فسیلی نشان دهنده اندام های تنفسی آنها و توانایی آنها برای تولید صدا است. برای اینکه بفهمند حیواناتی که در طول زمان جنس ها و گونه های بی شماری از آنها وجود داشته چگونه صدا می کردند، محققان از روش های مختلفی استفاده کردند. برای مثال، آن‌ها داده‌های مربوط به اندام‌های تنفسی و صوتی آنها را با حیوانات امروزی که بیشترین ارتباط را با دایناسورهای امروزی دارند مقایسه کردند، پرندگان.

به گفته جولیا کلارک، دیرینه شناس از دانشگاه تگزاس در آستین، تی رکس و سایر دایناسورهای شکارچی بسیار شگفت انگیز هستند. او در مصاحبه‌ای با بی‌بی‌سی گفت: «بسیاری از بازسازی‌های اولیه دایناسورها تحت تأثیر صدای وحشتناک شکارچیان بزرگ پستاندار مانند شیرها بود. بسیار بعید است که دایناسورها دهان خود را به غرش باز کرده باشند، به خصوص در هنگام شکار. به احتمال زیاد تی رکس و سایر دایناسورهای بدون پرواز با دهان بسته نوعی صدا مانند پرندگان داشته‌اند. آنها ممکن است قادر به غرش باشند، اما به گفته کلارک، آنها احتمالاً از مجموعه کاملی از صداهای دیگر برای برقراری ارتباط استفاده کرده اند.

علاوه بر این، تعدادی نظریه دیگر در مورد نحوه ارتباط دایناسورهای مختلف وجود دارد. از جمله صداهایی که توسط حنجره تولید نمی شوند. سنتر می‌گوید: تروپودها با بال‌های پردار ممکن است مانند پرندگان امروزی بال‌های خود را تکان داده باشند تا صدا ایجاد کنند. علاوه بر این، ساروپودهایی وجود خواهند داشت که احتمالاً می توانستند با دم خود صداهای شلاق خوردن ایجاد کنند.

سایر حیوانات نیز در ایجاد صدای ناخوشایند اولیه نقش داشتند. سنتر می‌گوید: تریسراتوپ‌ها و حتی اولین دایناسورها عمدتاً صدای جیرجیرک‌ها را می‌شنیدند.

این نیز نتیجه مطالعه یک تیم تحقیقاتی به رهبری چونپنگ زو و بو وانگ از آکادمی علوم چین است. آنها بقایای فسیلی ملخ های ۲۰۰ و ۱۶۰ میلیون ساله را بررسی کردند و دریافتند که این حشرات می توانستند صداهای مختلفی را در آن زمان منتشر کنند. مطالعه آنها می گوید: "در اکوسیستم های زمینی مدرن، حشرات و قورباغه ها بر گروه های کر در مناطق گرمسیری غالب هستند. پرندگان در مناطق معتدل غالب هستند. دنیای صدای مزوزوئیک اولیه کاملاً متفاوت بود.

منبع: نشنال‌جئوگرافیک

۲۲۷۲۲۷

کد خبر 1717829

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: دایناسور باستان شناسی پرندگان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۲۲۷۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

16 اردیبهشت در دنیای علم چه خبر؟

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، تاریخ علم مملو از رویدادهای مهمی است که نوآوری‌ها، کشف‌ها و حتی زادروزها و درگذشت‌های دانشمندان و مخترعان تاثیرگذار جهان را در برمی‌گیرد. در این تقویم علم، وقایع مهم مصادف با امروز 16 اردیبهشت برابر 5 می را ورق می‌زنیم.

***

رصدخانه مراغه

۱۶ اردیبهشت ۶۳۸ خورشیدی، رصدخانه مراغه ساخته شد. خواجه نصیرالدین‌طوسی، همه‌چیزدان، معمار، ریاضی‌دان، منجم، پزشک، فقیه، متکلم، فیلسوف و شاعر ایرانی این رصدخانه را در دوره هولاکوخان، نوه چنگیزخان مغول، در شهر مراغه ساخت و از این‌رو، این روز در تقویم باعنوان روز مراغه نامگذاری شده است. این رصدخانه روی تپه‌ای در غرب مراغه در نزدیکی دو روستای طالب‌خان و حاجی‌کرد قرار دارد که ارومیه را می‌توان از فراز آن تپه دید. هولاکو برای نگهداری این سازمان پژوهشی موقوفه‌های ویژه‌ای در نظر گرفت. کتابخانه‌ای شامل ۴۰۰ هزار جلد کتاب و ابزارهای اخترشناسی، ازجمله ذات‌الربع دیواری به شعاع ۴۳۰ سانتی‌متر، حلقه‌دار (ذات‌الحلق)، حلقه انقلابی، حلقه اعتدالی و حلقه سموت هم فراهم شدند. در همین‌جا خواجه نصیرالدین کتاب زیج ایلخانی را از روی رصدهای انجام‌شده در این رصدخانه تدوین کرد. زیج‌ به کتابی گفته می‌شود که منجمان احوال و حرکات افلاک و کواکب را از آن معلوم کنند و نام علمی برای اصول احکام نجوم و هیئت است که تقویم را از آن استخراج می‌کردند.

دومین انسان به فضا رفت

۵ می ۱۹۶۱ میلادی برابر با ۱۶ اردیبهشت ۱۳۴۰ خورشیدی، آلن شپارد جونیور، فضانورد آمریکایی همراه با فضاپیمای مرکوری-رادستون ۳ معروف به فریدام ۷، پس‌از یوری گاگارین، کیهان‌نورد روس، به‌عنوان دومین انسان به فضا رفت و به‌مدت ۱۵ دقیقه یک پرواز زیرمداری را تا ارتفاع ۱۱۵ مایلی انجام داد و حدود ۵ دقیقه بی‌وزنی را تجربه کرد. شپارد بار دیگر و این‌بار به‌عنوان پنجمین انسان روی ماه در مأموریت آپولو ۱۴ به فضا رفت.

 

اولین آزمایش واکسن سیاه‌زخم

 ۵ می ۱۸۸۱ میلادی برابر با ۱۶ اردیبهشت ۱۲۶۰ خورشیدی، میکروب‌شناس فرانسوی لویی پاستور تلقیحات علیه سیاه‌زخم را روی ۲۴ گوسفند، یک بز و ۶ گاو در روستای کوچکی نزدیک پاریس به‌نام «پولی لو فور» انجام داد. آزمایش او موفقیت‌آمیز بود و به نقطه عطفی در پیشگیری از این بیماری کشنده که بر گاو و گوسفند و بز اثر می‌گذارد تبدیل شد. او در ۲۱ مارس ۱۸۷۷ در پاسخ به شیوع ویرانگر سیاه‌زخم شروع به تحقیق برای واکسن مقابله با این بیماری کرد. او دریافت واکسن موثری را می‌توان از سویه ضعیف‌شده باکتری سیاه‌زخم (ریزجاندار میله‌مانندی که رابرت کوخ در سال ۱۸۷۶ به‌عنوان عامل بیماری شناسایی کرده بود) ساخت. پاستور در ۶ جولای ۱۸۸۵ واکسن مؤثری علیه هاری ساخت و آن را روی کودک ۹ ساله‌ای به نام ژوزف مایستر که با گازگرفتگی سگ هار به شدت آسیب‌دیده بود آزمایش کرد.

پیو دل ریو اورتگا

۵ می ۱۸۸۲ میلادی برابر با ۱۶ اردیبهشت ۱۲۶۱ خورشیدی، پیو دل ریو اورتگا، عصب‌شناس اسپانیایی که سلول‌های میکروگلیا مغز را کشف کرد به‌دنیا آمد. اورتگا با ایجاد روشی جدید برای رنگ‌آمیزی نمونه‌های بافت با کربنات نقره توانست این سلول‌ها را کشف کند. میکروگلیا سلول‌هایی هستند که در دستگاه عصبی مرکزی زندگی و به‌عنوان یک سلول ایمنی عمل می‌کنند. اورتگا شاگرد بافت‌شناس اسپانیایی سانتیاگو رامون ای کاخال، برنده جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی در سال ۱۹۰۶ برای کشف سازوکارهای ریخت‌شناسی و روندهای اتصالی یاخته‌های عصبی بود. اورتگا همچنین نام اُلیگودندروسیت یا الیگودندروگلیا را برای سلول‌هایی که تولیدکننده میلین در دستگاه عصبی مرکزی هستند ابداع کرد. در آغاز جنگ داخلی اسپانیا، او به پاریس و سپس آکسفورد و سرانجام در سال ۱۹۴۰ به بوینس آیرس در آرژانتین رفت.

 

انتهای پیام/